TEK BAŞINA ŞEHRİ GEZMEK

Uzun ama dar sokaklardan geçiyorum. Tüm yüzlerde tanınmışlık hissi. Kucağında bebeğiyle bir anne geçiyor. Hasretle bakıyorum. Neye hasret, kime hasret bilmeden.. Herkesin yüreğinde bir acı. Kimi çok aşık, kiminin canını toprak almış.. Yüzlerde bir parça gülümseme, bir parça hüzün. Yanlarından geçerken hüzünlerini kendi hüznüme katarak yürüyorum bir parça daha parçalanıyorum, bir parça daha çoğalıyorum. Bilmiyorlar. Konuşmuyoruz, yaralarımızı adımlarımızla paylaşıyoruz. Gördüğüm tüm gözlerde “Kimseyi kırmayayım diyorum bir de bakıyorum kendim paramparçayım.” bakışı..